Bu sefer de tercihimiz son zamanlardaki gözde mekanımız Menekşe Yaylası oldu yine (Daha geçen hafta orada kamptaydık, topladığımız kuru dallardan artanlar duruyordu. Bir de börtü böcek kuş yesin diye bıraktığımız yumurta kabukları
Pazar sabah evde kahvaltı faslının ardından düştük yola ama önce Maltepe'den annemi sonra da Gölcük'ten kayınvalidemi alıp dağ yoluna sapmamız öğleden sonrayı buldu. Daha bir de sofra kurup mangal yapması var. En az 1 saatlik dağ yolu da cabası. Henüz Bahçecik merkezi yeni geçmiştik ki tek hücreli (yani beyni olmayan) bir canlı tarafından sevk ve idare edilen devasa bir kamyon ve yarı canlı bir organizma olan muavini yüzünden günümüz kabusa dönüştü. Adamlar kamyonun sırtına bir konteyner yüklemiş hesapsız kitapsız çıkmışlar yola. Yolumuzu tıkadıkları yetmezmiş gibi elektrik, telefon, telgraf, çit, tel, duvar ne varsa kıra döke geçiyorlar... neyse ki uyanık davranıp gps yardımı ile arka mahalleden kestirme bir yol bulduk önlerine çıkan. Geri vites ve tapagaz dolandık etrafından. İnanmazsınız ama yollarımızın kavuştuğu yere aksiyon filmlerindeki sahneleri aratmayacak bir tempo ile dalıverdim ve bırak saniye farkı salise farkla milimetrik sıyırmayla önüne atladım kamyonun. Ben eniştemin arabasını kullanıyordum. Bizim arabayı ise Dilek (eşim) sürüyordu ve maalesef o arkada kaldı. Dedim ya kamyonu kullanan tek hücreli yaratıkta suç yok bütün kabahat yarı canlı bir yaşam formu olan muavinde
Başladık beklemeye. Tek hücreli canlı ve diğer yaratığın becerilerini(!) izlemekten sıkılınca mecbur B planını uygulamaya koyduk. Yaylaya giden yolun neredeyse yarısını tepip diğer bir yoldan Bahçecik'e geri inmem nerdeyse yarım saat sürdü. Dilek de o sırada bir ağaç gölgesinde beni bekledi mecburen. Sonra tüm o yolu tekrar geri dönüp tozlu topraklı dağ yollarından Menekşe Yaylası'na vardığımızda güneş ağaçların arkasına düşmeye başlamıştı bile
İlk işimiz ateş yakmak oldu
Ardından annelerimize hediyelerini verdik. Pek bir mutlu oldular
Bu sefer piknik ortamımıza biraz keyif katalım dedik ve yoldan semaver alıp getirdik yanımızda
Çocukların oyun alanı bizim arabanın tepesi
Sonra bir misafirimiz geldi. Çoban köpeği
Ardından da sürünün kendi
Köpeğe ne verdiysek doymadı
Çocuklar kuzuları pek sevdi
Dönüşe geçmemiz alaca karanlığı buldu tabii. Şehre inip otoyola girdiğimizde eve gece yarısından önce varamayacağımızı anlamıştık. Hereke civarında başlayıp kilometrelerce devam eden sıkışıklığa Dilovası'na kadar tahammül edip E-5'e kaçtık ama nafile orada da yol çalışması varmış
Eve gelip kıçımızı koltuğa attığımızda saat 2:00 falandı. Ama gerçekten enfes bir Pazar günü yaşadık. Annelerimiz çok keyif aldılar bu işten. Hatırlarsanız kayınvalideyi geçen defa kışın çamurda götürmüştük yaylaya. Bir iki defa arabayı yan yatırıp vinçleme falan yapmıştık da kadıncağız tansiyondan gidiyordu az kalsın. Bu sefer de ameliyat dikişlerini patlatayım dedim olmadı. İşin ilginç yanı halinden memnun görünüyordu her ikisi de
